وقتی تنهایی و خستگی و شکست رو به روی من قرار گیرند، چارهای جز نوشتن نیست. روزهایی که نمینوشتم هیچ چیز خوب پیش نرفت و روزهایی که نوشتم، نیز تعریفی نداشت. هیچ چیز مربوط به نوشتن نیست، همهاش دروغ است.
نوشتههایم، گفتههایی است پرداخته شدهتر، دروغهایی است که به حقیقت نزدیکترند، باورپذیرترند. آن حرفهایی است که هیچوقت به زبان نمیآورم، آن کارهایی است که هیچوقت نمیکنم، آرزوهایی است که هیچوقت به آن نمیرسم.
نمود بزدلی من است -و این حقیقت است- ترسهایی است که در عالم رویا آنها را شکست میدهم، شکستهایی است که در هپروت، پیروزی است.
هر چند دروغ است ولی بر منِ جوان عیب نیست.
دیگر حرفی نیست.
درباره این سایت